De belofte 28 november 2024

Juni
Juni zou het worden, misschien wel in de buurt van mijn verjaardag…
Juni, je broer zou dan 2,5 jaar oud zijn….
Juni, verlof in de zomer…
Met een positieve test in mijn handen werd gelijk een toekomst geschetst.
Een toekomst met weer een prachtige baby, een broertje of zusje. Nog een fluistering, een belofte, maar vooral een fantastisch vooruitzicht.

Hoe kan je leven in korte tijd twee keer omwentelen?

Dromen
Allereerst de vreugde, de schok en gewend raken aan het idee. Denken aan opnieuw een groeiende buik, dromen over schopjes in die buik. Denken aan slapeloze nachten en dromen van maatje 50 in de kast. Samen filosoferen we of je een meisje of een jongen wordt, wanneer mijn verlof zal beginnen en of we nog op vakantie gaan. We denken aan het moment wanneer we het aan iedereen gaan vertellen. We willen ballonnen aan de wieg hangen in de toekomstige babykamer. Voor iedereen te zien tijdens de housewarming over een paar weken. Ik stel me voor hoe dat eruit zal zien en hoe blij verrast iedereen zal zijn.

Loslaten
Ik bel de verloskundige, drink minder koffie. We halen alcoholvrij bier in huis en googlen een paar keer of je nu wel of geen tonijn of salami mag eten. En dan…
Dan is het plotseling allemaal voorbij. Een tweede omwenteling. Net gewend aan het idee, moeten we accepteren dat er helemaal geen baby komt. Geen broertje of zusje, geen aankondiging op de housewarming. In plaats van dromen is er verdriet met de vraag waarom dit is gebeurd. Onzeker of het ons ooit nog wel gegund zal zijn.

Iets loslaten wat er nauwelijks echt geweest is. Het begin van een verhaal, gestopt bij de eerste komma. Ik wil je erkennen, liefdevol omarmen en zeggen dat je gewenst was. Ik wil je zeggen dat we je graag hadden willen leren kennen. Ik wil je knuffelen en als het dan echt moet liefdevol loslaten. Ik wil je zeggen dat het goed komt, dat er alleen maar liefde was. Maar dit alles kan niet. Ik kan je niet zien. Ik kan je niet vasthouden. Wat overblijft is leegte, leegte in mijn buik en leegte mijn hart. De ruimte waar jij eerst zat. De ruimte die jij had kunnen zijn.

Jij blijft voor eeuwig een belofte, van wat je had kunnen zijn.
Je was er en je moest weer gaan.