De bevalling (van de derde) 05 mei 2022

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er dit keer behoorlijk tegenop keek.
DE BEVALLING…

Dat ik er zo tegenop keek had ik eigenlijk niet zo zien aankomen. Ik kijk namelijk behoorlijk positief terug op de bevallingen van mijn 2 zoontjes. Ik zeg ook altijd tegen andere zwangeren: “Als je een keer een positief verhaal wilt horen over bevallen, dan praat je maar met mij”.

Hidde is vanwege een medische indicatie in het ziekenhuis geboren. Dit duurde 12 uur vanaf de eerste wee en dat is voor een eerste nog vrij vlot. Na een uur of 9 stagneerde het een beetje en hebben ze mijn vliezen gebroken en toen bleek dat hij had gepoept in het vruchtwater. Toen heb ik nog wel wee-opwekkers gehad om hem er dan toch nog wat sneller uit te krijgen. Niet een geheel vlekkeloze bevalling dus, maar toch riep ik toen ook al gelijk: “Zo wil ik er nog wel een paar”.

Bij Tygo wilde ik graag thuis bevallen. Dit is gelukt en zijn bevalling ging helemaal vlot met 6 uurtjes vanaf de eerste wee. De bevalling was verder eigenlijk een kopie van Hidde. Ik had direct goede weeën en het stagneerde na een tijdje wederom. Toen hebben ze al vrij vlot mijn vliezen gebroken en was Tygo snel daarna geboren.

Nu de 40 weken naderde van ons meisje bedacht ik mij dat 6 uur natuurlijk vlot is, maar 6 uur pijn lijden nog steeds niet fijn is. Ik herinnerde mij ook ineens weer dat ik destijds heb geroepen: “Oja, weeën doen echt zeer”. Ineens bedacht ik mij dat ik dit keer misschien wel een ruggenprik wilde hebben, want waarom zou je eigenlijk pijn willen lijden? Ik besprak dit met Vin en met de Verloskundige en we besloten thuis te starten en het dan aan te kijken. Vanuit daar konden we altijd nog besluiten naar het ziekenhuis te gaan.

En, omdat je een bevalling nu eenmaal niet kunt tegenhouden begon het toch echt op 40+2. Ik had ’s morgens iedere 10 minuten ongeveer een lichte wee. Ik zei nog niks thuis, want eerst moesten de jongens maar eens naar school en de opvang. De hele ochtend rommelde het zo een beetje door. Ik ben zelfs nog op de fiets een broodje bij de bakker gaan halen. Vin bleef voor de zekerheid toch maar wel thuis werken. Om 12.00 aten we samen een broodje en zei ik dat hij maar naar kantoor moest gaan omdat er eigenlijk niks gebeurde.

Om toch nog even de proef op de som te nemen wandelde ik wat in de rondte in de huiskamer en toen kwamen vanaf 13.00 de weeën ineens wel iedere 4-5 minuten en al snel werd dit iedere 3-4 minuten. Om 13.40 hebben we de verloskundige gebeld en die was er om 14.00. Bij de controle bleek ik op 4 cm te zitten. Ik bereide mijzelf dus voor op nog een uur of 6 uur aan weeën. De verloskundige gaf gelukkig aan dat ze zou blijven, omdat het misschien wel snel zou gaan.

Vin ging de logeerspullen bij mijn ouders brengen die de jongens zouden ophalen en opvangen. Ze wonen bij ons in de straat dus hij kon snel heen en weer. Hij was om 14.30 weer thuis; Precies op het moment dat ik tegen de verloskundige zei dat de weeën elkaar behoorlijk snel opvolgden en ook al best heftig waren. Zij gaf aan dat het inderdaad snel leek te gaan. Zij ging alle spullen klaar zetten en vroeg Vin om de kraamhulp te bellen en de kruiken klaar te maken. Ik heb Vin nog het nummer gegeven van de kraamhulp en grapte nog dat het wel erg vroeg was om al kruiken klaar te maken. Vin, altijd relaxt, maakte ondertussen nog een kopje thee voor iedereen.

Om 14.45 leek ik al persweeën te hebben. De verloskundige gaf aan dat dit best al wel kon, maar vroeg of ik nog heel even wilde doorzetten terwijl zij alles heel snel gereed maakte. Een kwartiertje later bleek ik inderdaad al volledige ontsluiting te hebben en mocht ik van haar gaan persen en toen is om 15.18 onze Sofie gezond en wel geboren! De thee was nog warm, haha. We waren haar net aan het bewonderen toen een half uurtje later de kraamhulp kwam. Ik kan dus terugkijken op een razendsnelle en hele fijne bevalling. Alles is goed gegaan. Wij zijn beiden gezond en mijn herstel gaat dit keer zelfs nog sneller dan bij de jongens.

En, omdat ik weet hoe snel de eerste weken zullen gaan ga ik proberen er zoveel als mogelijk van te genieten. Zo’n klein slapend wondertje weer op je buik, heerlijk. Dus…mocht je een positief verhaal willen horen over een bevalling? Dan mag je dit nog steeds aan mij vragen ;)