Je kan Alles in je leven, maar je kunt niet Alles doen 09 november 2023

Uitstelgedrag en waarom ik niet schrijf

Ik zit nu met een timebox van nog 10 minuten in de bibliotheek aan een cappuccino. Ik had in eerste instantie ongeveer 50 minuten om te beginnen aan deze tekst, maar daarvan heb ik eerst 20 minuten besteed aan een rondje lopen en vervolgens heb ik 20 minuten gekeken naar oude aantekeningen. En nu heb ik dus bijna geen tijd meer en had ik haast mijn boek gepakt, want in 10 minuten kom je nergens, toch?

Zo gaat het nu altijd bij mij. Ik zie een window of opportunity aankomen (en die zijn zeldzaam met een druk gezin), maar toch ga ik niet (direct) zitten om ook daadwerkelijk het echte werk te doen. Ik stel uit, doe een klusje, doe inspiratie op en weet vervolgens ook niet echt wat ik dan ga doen met mijn kostbare tijd. Het resultaat is vrijwel altijd dat er weinig of geen tijd meer overblijft en ik er dan maar voor kies om niet te beginnen. Herkenbaar? Zeg me asjeblieft dat ik niet de enige ben ;)

Prioriteren en Focus

Enerzijds weet ik dat ik enorm last heb van versnipperde aandacht en dat ik moet kiezen. Beter focussen op 1 tot 3 prioriteiten en doelen, dan aan van alles tegelijk werken. Maar er zit toch echt verschil in dit weten en het ook echt doen. Het leven met een gezin gaat gewoon maar langzaam vooruit. Als ik nu kies voor 3 prioriteiten, dan kom ik misschien pas over een half jaar toe aan een nieuw doel.

Als ik nu een lijstje maak van alles wat ik wil/doelen, dan kom ik tot ongeveer 20 stuks. Als ik er dan 3 kies dan kom ik op:
- Voldoende omzet halen uit onze onderneming. Dit doel staat met stip op nummer 1, omdat dit ons het leven geeft wat mij ik nu ambieer. Een juiste balans tussen werk en gezin en de uitdaging om te experimenteren met ondernemen.
- Mijn cursus afronden. Ik vind het heel leuk om iets nieuws te leren, maar het werk hiervoor verzeilt vaak onderaan de actielijst. Juist om die reden moet het prioriteit hebben, want anders komt het nooit af.

En dan nu, de altijd sluimerende droom om te schrijven. Schrijven staat dan toch zeker wel op nummer 3? Nee, helaas, eerst nog een ander doel. Een voorwaarde om de toekomst goed en gezond tegemoet te gaan. Op nummer 3 staat dus:
- Fitter worden. Ook dit doe ik nu maar halfslachtig. Ik sport en beweeg wel, maar merk committeer me nergens aan en zeker op het gebied van voeding verzaak ik regelmatig. Ik wil werken aan een meer gezonde levensstijl als onderdeel van mijn leven.

Misschien valt het je op dat mijn gezin niet in mijn top 3 staat, maar dat is wat mij betreft geen doelstelling, maar een gegeven. Op een goede manier aandacht besteden aan mijn gezin heeft mijn dagelijkse prioriteit, maar is wat mij betreft zo’n vaste waarheid, dat hij niet op een lijstje hoort. Maar dat betekent natuurlijk niet dat het geen tijd kost!

Lange termijn versus korte termijn

Als je op deze manier naar mijn prioriteiten kijkt, dan is schrijven helemaal geen prioriteit. Ook niet het opknappen van de wieg, het maken van foto-albums of het klussen aan de slaapkamer. Ergens moet ik dit dus niet schrijven. Ik moet aan het werk voor punt 1! En dan over een maand of 4 is er weer ruimte….misschien.

Maar, deze strenge focus werkt dus niet bij mij. Na een tijdje focussen op deze 3 prioriteiten merkte ik dat ik het plezier soms een beetje miste. Het voelde vaak als overdreven efficiënt. Nadat ik er een tijdje over na had gedacht viel me op dat de grootste doelen in het leven gericht zijn op de lange termijn. Doelen voor de lange termijn brengen altijd een stukje dilemma met zich mee. Nu iets ‘opofferen’ om te profiteren op de lange termijn of nu iets ‘leuks’ doen, waar je op de lange termijn geen baat mee heb. Logischerwijs is het dus ook gewoon niet altijd even leuk om nu tijd en aandacht aan je prioriteiten te besteden. Sterker nog, je hebt er vaak helemaal niet zoveel zin in.

Maar, het leven moet ook een beetje leuk blijven natuurlijk! In mijn geval heb ik vaak best zin in lezen, schrijven of een hobby-project. Maar hoe zorg ik ervoor dat ik focus houd op mijn prioriteiten, terwijl het wel leuk blijft?

Het is geen race

Wat heb ik nu besloten? Ik blijf mijzelf focussen op de 3 prioriteiten en bepaal per prio 2 acties per week. Op die manier voel ik ook meer dat ik klaar ben met dit werk. Als er dan tijd over is (zoals nu in de wachtkamer), dan schrijf ik. En als ik niet kan schrijven, ga ik lezen. Daarnaast mag ik mijzelf eraan herinneren dat ik wel mag leven. Het is geen race wie het meest efficiënt naar de finish komt. Als ik zomaar zin heb in een ander project, dan doe ik dat gewoon! Ik moet mezelf er alleen aan herinneren dat ik geen projecten blijf verzinnen om het echte werk te kunnen uitstellen.