Nooit meer zo klein als vandaag 15 mei 2022

Dit moment, zoals je nu op mijn schouder ligt. Dit exacte moment wil ik in mijn geheugen prenten. Nog helemaal in foetus houding, knietjes opgetrokken, hoofd op mijn schouder en grote ogen die mij kruislings aankijken. Ik voel je warmte en ademhaling en jij wordt rustig van mijn warmte en ademhaling. Bij een derde baby weet je dat deze fase voorbij is zodra je met je ogen knippert. Voor je het weet wil je de wereld gaan ontdekken en zal je iedere dag een stukje verder weg van mij durven gaan.

De kraamweek zit er op. Je dipdag in gewicht hebben we gehad en je zit weer op je geboortegewicht. Dat is natuurlijk goed nieuws. Het betekent dat je nu in ieder geval goed groeit en als het goed is ga je vanaf vandaag alleen nog maar meer groeien. Je groeit en verandert iedere dag. Ik ben mij dit keer zo enorm bewust van deze realiteit. Je zult nooit meer zo klein zijn als vandaag.

Saudade. Ik vind dat een heel mooi woord om mijn gevoel te beschrijven. Saudade, betekent verdriet, een gevoel van gemis en heimwee, ook als de gebeurtenis nog gaande is. Misschien herken je het gevoel wel van je vakantie. Je hebt al heimwee naar de mooie vakantie, terwijl je nog warm op het strand naar de zonsondergang aan het kijken bent. Saudade is wat ik nu voel. Je bent nooit meer zo klein als vandaag.

En, aangezien jij onze laatste baby bent, weet ik dat ik niet lang meer een slapend lijfje tegen mijn schouder zal hebben met pamperbilletjes die passen in mijn hand.

Onze laatste baby. Morgen ben je alweer groter, alweer anders, nieuwe fases die zullen komen en gaan. Als ik naar je broers kijk, dan zijn al die ontwikkelingen ook prachtig om te zien. Ook zij groeien en ontwikkelen nog iedere dag. Ook zij zijn nooit meer zo klein als vandaag. Ik zou af en toe willen dat ik de tijd kon stilzetten en in een doosje kon stoppen om zeker te weten dat ik een moment nooit meer vergeet. Terwijl ik ondertussen dondersgoed weet dat dit juist wel gaat gebeuren. Ik zal dingen vergeten. Vergeten hoe 3500 gram voelt. Vergeten wanneer je precies bent gaan kruipen. Vergeten wat je eerste hapje was.

Saudade. Omdat ik weet dat de tijd niet stil zal staan moet ik zelf maar stil gaan staan. Stil staan bij hoe je eruit ziet, hoe je voelt, hoe je ruikt. Stil staan bij wat we iedere dag ervaren. Ondanks het huishouden, verplichtingen en alles wat het leven nu ook eenmaal brengt. Stilstaan bij het moment nu.

Stilstaan. Terwijl ik weet dat iedere fase en iedere dag weer een nieuw avontuur brengt. Vandaag, nu, dit exacte moment, dit is het enige wat er is.

Nooit meer zo klein als vandaag. En morgen? Morgen wacht ons weer een nieuw avontuur.